ចំនេះដឹងទូទៅ
តែពណ៌បៃតងជួយប៉ូវបំប៉នភ្នែក
តែពណ៌បៃតងទទួលបានការគាំទ្រទូទាំងពិភពលោក ព្រោះវាសម្បូរទៅដោយជាតិប្រឆាំងពពួកបាក់តេរី ព្រមទាំងការពាររោគមហារីក បានយ៉ាងមានប្រសិទិ្ធភាពទៀតផង ។ កន្លងទៅថ្មីៗនេះ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនៅក្នុងប្រទេសចិន បានរកឃើញថា ការទទួលទានតែបៃតង ធ្វើឲ្យភ្នែកមានសុខភាពល្អ ...
———
ក្រូចឆ្មារព្យាបាលរោគនៅក្នុងពោះ
- ឈឺពោះ ហើមពោះ ឆ្អល់ពោះ : ច្របាច់ពីទឹកក្រូចមួយចំហៀងផ្លែ លាយជាមួយទឹកអំពៅ ឬស្ករផែនរួចទទួលទាន ព្រោះវាជួយបន្ថយសកម្មភាពច្របាច់របស់ពោះវៀនឲ្យយឺតវិញ ។ - ព្យាបាលរោគក្រពះ : ច្របាច់ផ្លែក្រូចឆ្មារឲ្យចេញទឹកអស់នៅសល់តែសម្បក បន្ទាប់មកយកសម្បកឆៅទៅដាំទឹកឆុងផឹក...
———
ទទួលទានផ្លែឪឡឹកជួយសុខភាព
នៅក្នុងវិស័យវេជ្ជសាស្ត្របុរាណ ឪឡឹកមានគុណប្រយោជន៍ច្រើនណាស់ដូចជា ធ្វើថ្នាំប៉ូវជួយឲ្យបាយបាន ជួយចម្រើនអាហារប្រើជាថ្នាំជួយរំលាយអាហារ និងជាថ្នាំបញ្ចុះទឹកមូត្រ ។ ឪឡឹកពុំមែនគ្រាន់តែជាថ្នាំត្រជាក់បញ្ចុះកម្ដៅប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ជាឱសថព្យាបាលរោគផ្សេងៗទៀតផងដែរ...
ប្រិយមិត្តជាទីមេត្រីនាទីទេសចរណ៏ នៅពេលនេះសូមនាំអារម្មណ៍លោកអ្នក មកកំសាន្តនូវរមណីយដ្ឋានមួយ ដែលស្ថិតនៅក្នុងខេត្តសៀមរាប។លោកអ្នកត្រូវធ្វើដំណើរចំងាយ៥0គីឡូម៉ែត្រ ពីក្រុងសៀមរាប និង១៨គីឡូម៉ែត្រពីប្រាសាទបន្ទាយស្រី។ក្បាលស្ពានគឺជាទីកន្លែងមួយ ដែលគេស្គាល់ថាជាជ្រលងនៃលិង្គ១០០០។ កន្លែងនេះមានចម្លាក់ធ្វើអំពីថ្មនៅក្នុង និង ជុំវិញស្ទឹងក្បាលស្ពាន។ ចម្លាក់ទាំងនេះភាគច្រើនសាងឡើងពីសតវត្សទី១១ដល់ទី១៣ក្បាលស្ពានត្រូវបានស្ថាបនាឡើងដោយព្រះបាទសុរិយ្យវរ្ម័នទី១និងស្ថាបនារួចជាស្ថាពរដោយព្រះបាទឧទ័យទិត្យវរន្ម័ ទី0២ ។
អារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយ បំភ្លេចអស់ទុក្ខកង្វល់ បានធ្វើអោយភ្ញៀវទេសចរ ដែលមកកំសាន្តនៅទីនេះ នៅតែចងចាំនៅទិដ្ឋភាពរមណីយដ្ឋានក្បាលស្ពាន។ តាមការអោយដឹងពីប្រភពផ្សេងៗបានអោយដឹងថា ដោយសារគេយល់ថា ទឹកដែលហូរតាមទីនេះ ជាប្រភពនៃការ ចម្រុងចម្រើន និងត្រជាក់ត្រជុំ ហើយម្យ៉ាង ទៀតយកទៅប្រើការក្នុងកសិកម្មផង គេបានឆ្លាក់លិង្គរាប់មិនអស់ ដែលស្នងព្រះឥសូរ នៅ តាមបាតស្ទឹង ចាប់ពីខាងជើងផែ្នកខាងលើនៃស្ពានថ្មធម្មជាតិ ចុះរហូតដល់ទឹកធ្លាក់។ ដូច្នេះហើយ បានជាសិលាចារិក សំស្ក្រិតហៅទីនេះថា សហស្រលិង្គ១ ហើយចម្លាក់ខ្លះមានឆ្លាក់យោនីជាបល្ល័ង្កភ្ជាប់ជាមួយផង ចម្លាក់ទាំង នេះ រាយនៅបាតស្ទឹង ប្រវែងប្រមាណ២០០ម៉ែត្រនៅតាមច្រាំងនិងនៅលើជញ្ឆាំងខ្លះៗ ផង។ក្រៅពី ចម្លាក់នេះទៅ នៅច្រើនកនែ្លងមានរូបព្រះនារាយណ៍ ផ្ទុំកណ្តាលមហាសមុទ្រនាអន្តរកប្បមួយ។ព្រះព្រហ្មផុសចេញពីផ្ចិតព្រះនារាយណ៍តាមផ្កាឈូកមួយទងដើម្បីបង្កើតលោកថ្មី។ គឺទឹកដែលហូរកាត់ ព្រមទាំងទទួល មន្តពីចម្លាក់ អស់ទាំងនេះឯងដែលបង្កើតជាស្ទឹងឬស្សី ហើយបែកខ្នាយមកជាស្ទឹងពួកនិង ស្ទឹងសៀមរាប។
ពោរពេញដោយធម្មជាតិ ស្រស់ត្រកាល និងសំរស់ព្រឹក្សព្រៃ នៃពេលថ្ងៃលិចបានបង្កើតជា ទិដ្ឋភាពដែលគួរអោយចង់គយគន់ មុនពេល ដែលរាត្រីកាលមកដល់ទាំងអស់នេះគឺមាននៅលើភ្នំបាខែង។ភ្នំបាខែងជាកនែ្លង ដែលភ្ញៀវទេសចរបរទេស តែងតែជួបជុំគ្នា មុនពេល ដែលពួកគេត្រូវបញ្ចប់ដំណើរទេសចរណ៍នៅលើទឹកដី ខេត្តសៀមរាប ដើម្បីមើលថៃ្ងលិច និងមើលទេសភាព នៅតំបន់ អង្គរស្ទើរតែទាំងមូលហេតុតែចង់ ឃើញនូវអ្វី ដែលគេគ្រប់គ្នា សរសើរ ក្រុមការងារវិទ្យុវាយោFMបានអង្គុយរង់ចាំនៅទីនោះតាំង ពីម៉ោង៤ល្ងាចស្របនឹងពេលដែលទេសចររាប់រយនាក់កំពុងឡើងមកលើភ្នំនេះជាបន្តបន្ទាប់ ។
ប្រាសាទភ្នំបាខែងជាប្រាសាទមួយស្ថិតនៅលើភ្នំធម្មជាតិ ដែលគេចាត់ទុកជា ប្រាសាទ ភ្នំមានតួរប៉មប្រាំខ្វែងគ្នា និងមានប្រាំថ្នាក់។ប្រាសាទនេះស្ថិតនៅខាងឆ្វេងដៃផ្លូវពី អង្គរវត្តទៅ អង្គរធំ ជាកន្លែងដែលអាចទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរបានយ៉ាងច្រើននៅពេលថ្ងៃលិច។ ប្រាសាទ នេះកសាងឡើងនៅចុងសតវត្សរ៍ទី៩និងដើមសតវត្សរ៍ទី១០នៅរាជព្រះបាទយសោវរ្ម័នទី១ឆ្នាំ៨៨៩ដល់៩១០ឆ្នាំដែលគោរពព្រហ្មមញ្ញសាសនា។ប្រិយមិត្តជាទីមេត្រីភ្នំបាខែងមានកំពស់ ៦៥ម មានកំពូល ១០៩ កំពស់៤៥ម។ ប្រាសាទនេះ មាន៧ជាន់ គឺជាន់ក្រោម ថ្នាក់ទាំងប្រាំ និងជាន់លើ ដែលតំណាងឱ្យឋានសួគ៌៧ជាន់របស់ ព្រះឥន្ទនៅក្នុងទេវកថារបស់ព្រហ្មមញ្ញសាសនា ប្រាសាទនេះតំណាងឱ្យភ្នំព្រះសុមេរុ។ លក្ខណៈពិសេសនៃប្រាសាទនេះគឺប្រាង្គទាំង ១០៨ដែលមានលក្ខណៈតំរៀបស្មើៗគ្នាគឺ ១២ ប្រាង្គធំកណ្តាលមួយនៅជាន់ខាងលើ ប៉ុន្តែប្រាង្គមួយចំនួនធំត្រូវបានដួលរលំ។ ប្រាង្គទាំង១២ នៅតាមថ្នាក់នីមួយៗគឺតំណាងឱ្យសត្វទាំង១២ នៃឆ្នាំ ហើយប្រាង្គទាំង ១០៨នោះ ប្រហែល ជានិមិត្តសញ្ញានៃចន្លោះពេលតាមច័ន្ទគតិទាំង៤ ដែលមានរយះពេល ២៧ថ្ងៃ នៃចន្លោះពេល នីមួយៗ។ នៅតាមទិសនីមួយៗ យើងអាចមើលតែ ៣៣ប្រាង្គប៉ុណ្ណោះ នេះតំណាងឱ្យ ចំនួន ទេវតាទាំង៣៣ ក្នុងព្រហ្មមញ្ញសាសនា។
ជណ្តើរឡើងប្រាសាទលើភ្នំបាខែងមានលក្ខណៈចោទខ្លាំង នៅតាមជណ្តើរនៃថ្នាក់ទាំង៥ មានតោឈយាមផ្លូវ។ ប្រាសាទនេះមានកំពែងថ្មបាយក្រៀមព័ទ្ធជុំវិញ ដែលមានគោបុរៈ។ ក្រៅពីនេះមានកូនប្រាសាទនៅខាថជើងដែលមានតំកល់លឹង្គពីរ និងមានបណ្ណាល័យពីរ។ នៅលើភ្នំនេះមានព្រះបាទជាន់ទុកដែលស្ថិតនៅចំកណ្តាល នៃផ្លូវចូលទៅកាន់ប្រាសាទ។ នៅប្រាង្គ កណ្តាល ដើមឡើយ មានតំកល់លឹង្គព្រះឥសូរ។ ប្រាង្គនេះមានទ្វាចូលតាមទិស ទាំងបួន។ ប្រាង្គទាំងបួននៅជាន់ខាងលើក៏មានតំកល់លឹង្គព្រះឥសូរផងដែរ តែមានទ្វាចូល តែពីរទិស ដោយ ប្រាង្គកណ្តាលមានចំលាក់អប្សរា រីឯសិលាចារិកមាននៅផ្នែកខាងលិច នៃទ្វាខាងជើងនៃប្រាង្គកណ្តាល។ តាមសិលាចារិក ប្រាសាទភ្នំបាខែងគឺស្ថិតនៅចំកណ្តាល ទីក្រុង យសោធបុរ។នេះត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយការរកឃើញស្លាក់ស្នាមកំពែងចាស់របស់ ទីក្រុង នៅចុងសតវត្សរ៍ទី៩។ ប្រាសាទនេះមានឈ្មោះដើមថា យសោធរគិរី ។ ក្រោយមកគេហៅថា ភ្នំកណ្តាល ។ ការហៅនេះប្រហែលជាគេគិតទៅលើការប្រៀបធៀប រវាងភ្នំបូក និងភ្នំក្រោម ហើយភ្នំនេះនៅកណ្តាលគេ។ បច្ចុប្បន្នគេហៅថាប្រាសាទភ្នំបាខែង។ យើងរកឃើញឈ្មោះនេះជាលើកដំបូងនៅក្នុងសិលាចារិករបស់ប្រាសាទនៅសតវត្សរ៍ទី១៦។អាងកំពីងពួយ
រមណីយដ្ឋានក្បាលស្ពាន
ប្រិយមិត្តជាទីមេត្រីនាទីទេសចរណ៏ នៅពេលនេះសូមនាំអារម្មណ៍លោកអ្នក មកកំសាន្តនូវរមណីយដ្ឋានមួយ ដែលស្ថិតនៅក្នុងខេត្តសៀមរាប។លោកអ្នកត្រូវធ្វើដំណើរចំងាយ៥0 គីឡូម៉ែត្រ ពីក្រុងសៀមរាប និង១៨គីឡូម៉ែត្រពីប្រាសាទបន្ទាយស្រី។ក្បាលស្ពានគឺជាទីកន្លែងមួយ ដែលគេស្គាល់ថាជាជ្រលងនៃលិង្គ១០០០។ កន្លែងនេះមានចម្លាក់ធ្វើអំពីថ្មនៅក្នុង និង ជុំវិញស្ទឹងក្បាលស្ពាន។ ចម្លាក់ទាំងនេះភាគច្រើនសាងឡើងពីសតវត្សទី១១ដល់ទី១៣ក្បាលស្ពាន ត្រូវបានស្ថាបនាឡើងដោយព្រះបាទសុរិយ្យវរ្ម័នទី១និងស្ថាបនារួចជា ស្ថាពរដោយព្រះបាទឧទ័យទិត្យវរន្ម័ ទី0២ ។
អារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយ បំភ្លេចអស់ទុក្ខកង្វល់ បានធ្វើអោយភ្ញៀវទេសចរ ដែលមកកំសាន្តនៅទីនេះនៅតែចងចាំនៅទិដ្ឋភាពរមណីយដ្ឋានក្បាលស្ពាន។ តាមការអោយដឹងពីប្រភពផ្សេងៗបានអោយដឹងថា ដោយសារគេយល់ថា ទឹកដែលហូរតាមទីនេះ ជាប្រភពនៃការ ចម្រុងចម្រើន និងត្រជាក់ត្រជុំ ហើយម្យ៉ាង ទៀតយកទៅប្រើការក្នុងកសិកម្មផង គេបានឆ្លាក់លិង្គរាប់មិនអស់ ដែលស្នងព្រះឥសូរនៅតាមបាតស្ទឹងចាប់ពីខាងជើងផែ្នកខាងលើនៃស្ពានថ្មធម្មជាតិ ចុះរហូតដល់ទឹកធ្លាក់។ ដូច្នេះហើយ បានជាសិលាចារិក សំស្ក្រិតហៅទីនេះថា សហស្រលិង្គ១ ហើយចម្លាក់ខ្លះមានឆ្លាក់យោនីជាបល្ល័ង្កភ្ជាប់ជាមួយផង ចម្លាក់ទាំង នេះ រាយនៅបាតស្ទឹង ប្រវែងប្រមាណ២០០ម៉ែត្រនៅតាមច្រាំងនិងនៅលើជញ្ឆាំងខ្លះៗ ផង។ក្រៅពីចម្លាក់នេះទៅនៅច្រើនកនែ្លងមានរូបព្រះនារាយណ៍ ផ្ទុំកណ្តាលមហាសមុទ្រនាអន្តរកប្បមួយ។ព្រះព្រហ្មផុសចេញពីផ្ចិតព្រះ នារាយណ៍តាមផ្កាឈូកមួយទងដើម្បីបង្កើតលោកថ្មី។ គឺទឹកដែលហូរកាត់ ព្រមទាំងទទួល មន្តពីចម្លាក់ អស់ទាំងនេះឯងដែលបង្កើតជាស្ទឹងឬស្សី ហើយបែកខ្នាយមកជាស្ទឹងពួកនិង ស្ទឹងសៀមរាប។
អារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយ បំភ្លេចអស់ទុក្ខកង្វល់ បានធ្វើអោយភ្ញៀវទេសចរ ដែលមកកំសាន្តនៅទីនេះនៅតែចងចាំនៅទិដ្ឋភាពរមណីយដ្ឋានក្បាលស្ពាន។ តាមការអោយដឹងពីប្រភពផ្សេងៗបានអោយដឹងថា ដោយសារគេយល់ថា ទឹកដែលហូរតាមទីនេះ ជាប្រភពនៃការ ចម្រុងចម្រើន និងត្រជាក់ត្រជុំ ហើយម្យ៉ាង ទៀតយកទៅប្រើការក្នុងកសិកម្មផង គេបានឆ្លាក់លិង្គរាប់មិនអស់ ដែលស្នងព្រះឥសូរនៅតាមបាតស្ទឹងចាប់ពីខាងជើងផែ្នកខាងលើនៃស្ពានថ្មធម្មជាតិ ចុះរហូតដល់ទឹកធ្លាក់។ ដូច្នេះហើយ បានជាសិលាចារិក សំស្ក្រិតហៅទីនេះថា សហស្រលិង្គ១ ហើយចម្លាក់ខ្លះមានឆ្លាក់យោនីជាបល្ល័ង្កភ្ជាប់ជាមួយផង ចម្លាក់ទាំង នេះ រាយនៅបាតស្ទឹង ប្រវែងប្រមាណ២០០ម៉ែត្រនៅតាមច្រាំងនិងនៅលើជញ្ឆាំងខ្លះៗ ផង។ក្រៅពីចម្លាក់នេះទៅនៅច្រើនកនែ្លងមានរូបព្រះនារាយណ៍ ផ្ទុំកណ្តាលមហាសមុទ្រនាអន្តរកប្បមួយ។ព្រះព្រហ្មផុសចេញពីផ្ចិតព្រះ នារាយណ៍តាមផ្កាឈូកមួយទងដើម្បីបង្កើតលោកថ្មី។ គឺទឹកដែលហូរកាត់ ព្រមទាំងទទួល មន្តពីចម្លាក់ អស់ទាំងនេះឯងដែលបង្កើតជាស្ទឹងឬស្សី ហើយបែកខ្នាយមកជាស្ទឹងពួកនិង ស្ទឹងសៀមរាប។
រមណីយដ្ឋានក្បាលស្ពាន
ប្រិយមិត្តជាទីមេត្រីនាទីទេសចរណ៏ នៅពេលនេះសូមនាំអារម្មណ៍លោកអ្នក មកកំសាន្តនូវរមណីយដ្ឋានមួយ ដែលស្ថិតនៅក្នុងខេត្តសៀមរាប។លោកអ្នកត្រូវធ្វើដំណើរចំងាយ៥0គីឡូម៉ែត្រ ពីក្រុងសៀមរាប និង១៨គីឡូម៉ែត្រពីប្រាសាទបន្ទាយស្រី។ក្បាលស្ពានគឺជាទីកន្លែងមួយ ដែលគេស្គាល់ថាជាជ្រលងនៃលិង្គ១០០០។ កន្លែងនេះមានចម្លាក់ធ្វើអំពីថ្មនៅក្នុង និង ជុំវិញស្ទឹងក្បាលស្ពាន។ ចម្លាក់ទាំងនេះភាគច្រើនសាងឡើងពីសតវត្សទី១១ដល់ទី១៣ក្បាលស្ពានត្រូវបានស្ថាបនាឡើងដោយព្រះបាទសុរិយ្យវរ្ម័នទី១និងស្ថាបនារួចជាស្ថាពរដោយព្រះបាទឧទ័យទិត្យវរន្ម័ ទី0២ ។
អារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយ បំភ្លេចអស់ទុក្ខកង្វល់ បានធ្វើអោយភ្ញៀវទេសចរ ដែលមកកំសាន្តនៅទីនេះ នៅតែចងចាំនៅទិដ្ឋភាពរមណីយដ្ឋានក្បាលស្ពាន។ តាមការអោយដឹងពីប្រភពផ្សេងៗបានអោយដឹងថា ដោយសារគេយល់ថា ទឹកដែលហូរតាមទីនេះ ជាប្រភពនៃការ ចម្រុងចម្រើន និងត្រជាក់ត្រជុំ ហើយម្យ៉ាង ទៀតយកទៅប្រើការក្នុងកសិកម្មផង គេបានឆ្លាក់លិង្គរាប់មិនអស់ ដែលស្នងព្រះឥសូរ នៅ តាមបាតស្ទឹង ចាប់ពីខាងជើងផែ្នកខាងលើនៃស្ពានថ្មធម្មជាតិ ចុះរហូតដល់ទឹកធ្លាក់។ ដូច្នេះហើយ បានជាសិលាចារិក សំស្ក្រិតហៅទីនេះថា សហស្រលិង្គ១ ហើយចម្លាក់ខ្លះមានឆ្លាក់យោនីជាបល្ល័ង្កភ្ជាប់ជាមួយផង ចម្លាក់ទាំង នេះ រាយនៅបាតស្ទឹង ប្រវែងប្រមាណ២០០ម៉ែត្រនៅតាមច្រាំងនិងនៅលើជញ្ឆាំងខ្លះៗ ផង។ក្រៅពី ចម្លាក់នេះទៅ នៅច្រើនកនែ្លងមានរូបព្រះនារាយណ៍ ផ្ទុំកណ្តាលមហាសមុទ្រនាអន្តរកប្បមួយ។ព្រះព្រហ្មផុសចេញពីផ្ចិតព្រះនារាយណ៍តាមផ្កាឈូកមួយទងដើម្បីបង្កើតលោកថ្មី។ គឺទឹកដែលហូរកាត់ ព្រមទាំងទទួល មន្តពីចម្លាក់ អស់ទាំងនេះឯងដែលបង្កើតជាស្ទឹងឬស្សី ហើយបែកខ្នាយមកជាស្ទឹងពួកនិង ស្ទឹងសៀមរាប។
មើលថ្ងៃលិចនៅលើភ្នំបាខែង !
ពោរពេញដោយធម្មជាតិ ស្រស់ត្រកាល និងសំរស់ព្រឹក្សព្រៃ នៃពេលថ្ងៃលិចបានបង្កើតជា ទិដ្ឋភាពដែលគួរអោយចង់គយគន់ មុនពេល ដែលរាត្រីកាលមកដល់ទាំងអស់នេះគឺមាននៅលើភ្នំបាខែង។ភ្នំបាខែងជាកនែ្លង ដែលភ្ញៀវទេសចរបរទេស តែងតែជួបជុំគ្នា មុនពេល ដែលពួកគេត្រូវបញ្ចប់ដំណើរទេសចរណ៍នៅលើទឹកដី ខេត្តសៀមរាប ដើម្បីមើលថៃ្ងលិច និងមើលទេសភាព នៅតំបន់ អង្គរស្ទើរតែទាំងមូលហេតុតែចង់ ឃើញនូវអ្វី ដែលគេគ្រប់គ្នា សរសើរ ក្រុមការងារវិទ្យុវាយោFMបានអង្គុយរង់ចាំនៅទីនោះតាំង ពីម៉ោង៤ល្ងាចស្របនឹងពេលដែលទេសចររាប់រយនាក់កំពុងឡើងមកលើភ្នំនេះជាបន្តបន្ទាប់ ។
ប្រាសាទភ្នំបាខែងជាប្រាសាទមួយស្ថិតនៅលើភ្នំធម្មជាតិ ដែលគេចាត់ទុកជា ប្រាសាទ ភ្នំមានតួរប៉មប្រាំខ្វែងគ្នា និងមានប្រាំថ្នាក់។ប្រាសាទនេះស្ថិតនៅខាងឆ្វេងដៃផ្លូវពី អង្គរវត្តទៅ អង្គរធំ ជាកន្លែងដែលអាចទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរបានយ៉ាងច្រើននៅពេលថ្ងៃលិច។ ប្រាសាទ នេះកសាងឡើងនៅចុងសតវត្សរ៍ទី៩និងដើមសតវត្សរ៍ទី១០នៅរាជព្រះបាទយសោវរ្ម័នទី១ឆ្នាំ៨៨៩ដល់៩១០ឆ្នាំដែលគោរពព្រហ្មមញ្ញសាសនា។ប្រិយមិត្តជាទីមេត្រីភ្នំបាខែងមានកំពស់ ៦៥ម មានកំពូល ១០៩ កំពស់៤៥ម។ ប្រាសាទនេះ មាន៧ជាន់ គឺជាន់ក្រោម ថ្នាក់ទាំងប្រាំ និងជាន់លើ ដែលតំណាងឱ្យឋានសួគ៌៧ជាន់របស់ ព្រះឥន្ទនៅក្នុងទេវកថារបស់ព្រហ្មមញ្ញសាសនា ប្រាសាទនេះតំណាងឱ្យភ្នំព្រះសុមេរុ។ លក្ខណៈពិសេសនៃប្រាសាទនេះគឺប្រាង្គទាំង ១០៨ដែលមានលក្ខណៈតំរៀបស្មើៗគ្នាគឺ ១២ ប្រាង្គធំកណ្តាលមួយនៅជាន់ខាងលើ ប៉ុន្តែប្រាង្គមួយចំនួនធំត្រូវបានដួលរលំ។ ប្រាង្គទាំង១២ នៅតាមថ្នាក់នីមួយៗគឺតំណាងឱ្យសត្វទាំង១២ នៃឆ្នាំ ហើយប្រាង្គទាំង ១០៨នោះ ប្រហែល ជានិមិត្តសញ្ញានៃចន្លោះពេលតាមច័ន្ទគតិទាំង៤ ដែលមានរយះពេល ២៧ថ្ងៃ នៃចន្លោះពេល នីមួយៗ។ នៅតាមទិសនីមួយៗ យើងអាចមើលតែ ៣៣ប្រាង្គប៉ុណ្ណោះ នេះតំណាងឱ្យ ចំនួន ទេវតាទាំង៣៣ ក្នុងព្រហ្មមញ្ញសាសនា។
ជណ្តើរឡើងប្រាសាទលើភ្នំបាខែងមានលក្ខណៈចោទខ្លាំង នៅតាមជណ្តើរនៃថ្នាក់ទាំង៥ មានតោឈយាមផ្លូវ។ ប្រាសាទនេះមានកំពែងថ្មបាយក្រៀមព័ទ្ធជុំវិញ ដែលមានគោបុរៈ។ ក្រៅពីនេះមានកូនប្រាសាទនៅខាថជើងដែលមានតំកល់លឹង្គពីរ និងមានបណ្ណាល័យពីរ។ នៅលើភ្នំនេះមានព្រះបាទជាន់ទុកដែលស្ថិតនៅចំកណ្តាល នៃផ្លូវចូលទៅកាន់ប្រាសាទ។ នៅប្រាង្គ កណ្តាល ដើមឡើយ មានតំកល់លឹង្គព្រះឥសូរ។ ប្រាង្គនេះមានទ្វាចូលតាមទិស ទាំងបួន។ ប្រាង្គទាំងបួននៅជាន់ខាងលើក៏មានតំកល់លឹង្គព្រះឥសូរផងដែរ តែមានទ្វាចូល តែពីរទិស ដោយ ប្រាង្គកណ្តាលមានចំលាក់អប្សរា រីឯសិលាចារិកមាននៅផ្នែកខាងលិច នៃទ្វាខាងជើងនៃប្រាង្គកណ្តាល។ តាមសិលាចារិក ប្រាសាទភ្នំបាខែងគឺស្ថិតនៅចំកណ្តាល ទីក្រុង យសោធបុរ។នេះត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយការរកឃើញស្លាក់ស្នាមកំពែងចាស់របស់ ទីក្រុង នៅចុងសតវត្សរ៍ទី៩។ ប្រាសាទនេះមានឈ្មោះដើមថា យសោធរគិរី ។ ក្រោយមកគេហៅថា ភ្នំកណ្តាល ។ ការហៅនេះប្រហែលជាគេគិតទៅលើការប្រៀបធៀប រវាងភ្នំបូក និងភ្នំក្រោម ហើយភ្នំនេះនៅកណ្តាលគេ។ បច្ចុប្បន្នគេហៅថាប្រាសាទភ្នំបាខែង។ យើងរកឃើញឈ្មោះនេះជាលើកដំបូងនៅក្នុងសិលាចារិករបស់ប្រាសាទនៅសតវត្សរ៍ទី១៦។
អាងកំពីងពួយ
អាងកំពីងពួយជារមណីយដ្ឋានមួយក្នុងចំនោមរមណីយដ្ឋានជាច្រើនក្នុងខេត្តបាត់ដំបងដែលរមណីយដ្ឋាននេះស្ថិតនៅក្នុងឃុំតាគ្រាមស្រុក បាណន់ ខេត្តបាត់ដំបងមានចំងាយ៣៥Kmពីទីរួមខេត្តនិងចំងាយ១៩Kmពីផ្លូវជាតិលេខ៥៧ អតីតផ្លូវជាតិ លេខ១០ ត្រង់ចន្លោះភ្នំក្រពើ និងភ្នំទ្រុងមាន់ហើយ នៅចន្លោះភ្នំពីរ គឺភ្នំគល់ និងភ្នំតាង៉ែន។ទំនប់អាង កំពីងពួយមាន បណ្តោយ ៧៥០០m និង ទទឹង មាន១៩០០m អាចផ្ទុកទឹក បាន ១១០.០០០.០០០ ម៉ែត្រគូប ។
ភ្ងៀវទេសចរជាតិ និង អន្តរជាតិ អាចទៅកំសាន្តនៅទីនោះ ជាលក្ខណៈ គ្រួសារ រឺ ជ្រើសរើសជា កន្លែងក្នុងការជួបជុំ មិត្តភក្តិ ពិភាក្សា ការងារ ជាដើម ម៉្យាងវិញទៀត គេអាចងូតទឹក រឺ ជិះទូក បេះផ្លែឈូក លេង នៅក្នុងបឹងនេះបាន។ក្រុមការងារយើង បានជួប ជាមួយលោក រុន សារិន ជាម្ចាស់ចំណតឡាន និងម៉ូតូ បានអោយដឹង ថា រមណីយដ្ឋាន អាងកំពីងពួយ គឺសំបូរទាំង ភ្ញៀវទេសចរ ជាតិ និងអន្តរជាតិ ដែលមកកំសាន្ត ជាពិសេស នៅថ្ងៃសៅរិ៍ និងថ្ងៃអាទិត្យ ។
ប្រិយមិត្តជាទីមេត្រី អាងទឹកកំពីងពួយ ត្រូវបានកសាងឡើង ក្នុងសម័យកម្ពុជា ប្រជាធិបតេយ្យ គឺ អំឡុងឆ្នាំ១៩៧៥ ដល់ ១៩៧៩ ដែលការកសាង នេះត្រូវបានគេដឹងថា មានប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរច្រើនពាន់នាក់ បានពលីជីវិត ក្នុងពេលបំពេញកិច្ចការកសាងអាងទឹកនេះ។លោកដារ៉ូ ជាភ្ញៀវទេសចរមក ពីរាជធានីភ្នំពេញ បានបង្ហាញ ចំណាប់ អារម្មណ៍ របស់ខ្លួនថា បានជា លោកមកកំសាន្ត នៅអាងទឹក កំពីងពួយនេះ ព្រោះលោកចង់ដឹងនិងចង់ស្វែងយល់ រាល់ រមណីយដ្ឋាន ដែលមានក្នុងខេត្ត បាត់ដំបង ដូចជា អាងទឹក កំពីងពួយនេះ រីឯលោក ប៊ុន សេង ជាអនិកជន រស់នៅស្រុក បារាំងហើយ បានមកកំសាន្ត នៅទីនោះដែរបាននិយាយដោយអារម្មណ៍សប្បាយរីករាយ។ជាចុងក្រោយប្រជាពលរដ្ឋនិង អាជីវករបានសំណូមពរអោយភ្ញៀវទេសចរទាំងអស់មកកំសាន្តនៅអាងទឹកកំពីងពួយនេះ អោយបានកាន់តែច្រើនជាពិសេសមិនថាភ្ញៀវជាតិ រឺភ្ញៀវអន្តរជាតិនោះទេ ។
គួរបញ្ជាក់ដែរថា អាងទឹកកំពីងពួយ ជាប្រភពស្រោចស្រព ដល់វិស័យ កសិកម្មសំរាប់ប្រជាពលរដ្ឋ ក្នុងខេត្តបាត់ដំបង លើសពីនេះទៅទៀត អាងកំពីងពួយ បានផ្តល់ប្រយោជន៍យ៉ាងសំខាន់ ក្នុងវិស័យទេសចរណ៍ ពោលគឺបច្ចុប្បន្ននេះ អាងទឹកកំពីងពួយ បានក្លាយជារមណីយដ្ឋាន ដែលទាក់ទាញ ទេសចរណ៍ជាតិ និង អន្តរជាតិ ដើម្បីមកលំហែរកាយ យកខ្យល់អាកាស បរិសុទ្ធ ទស្សនាភ្នំ និង ងូតទឹក លេង។
ភ្ងៀវទេសចរជាតិ និង អន្តរជាតិ អាចទៅកំសាន្តនៅទីនោះ ជាលក្ខណៈ គ្រួសារ រឺ ជ្រើសរើសជា កន្លែងក្នុងការជួបជុំ មិត្តភក្តិ ពិភាក្សា ការងារ ជាដើម ម៉្យាងវិញទៀត គេអាចងូតទឹក រឺ ជិះទូក បេះផ្លែឈូក លេង នៅក្នុងបឹងនេះបាន។ក្រុមការងារយើង បានជួប ជាមួយលោក រុន សារិន ជាម្ចាស់ចំណតឡាន និងម៉ូតូ បានអោយដឹង ថា រមណីយដ្ឋាន អាងកំពីងពួយ គឺសំបូរទាំង ភ្ញៀវទេសចរ ជាតិ និងអន្តរជាតិ ដែលមកកំសាន្ត ជាពិសេស នៅថ្ងៃសៅរិ៍ និងថ្ងៃអាទិត្យ ។
ប្រិយមិត្តជាទីមេត្រី អាងទឹកកំពីងពួយ ត្រូវបានកសាងឡើង ក្នុងសម័យកម្ពុជា ប្រជាធិបតេយ្យ គឺ អំឡុងឆ្នាំ១៩៧៥ ដល់ ១៩៧៩ ដែលការកសាង នេះត្រូវបានគេដឹងថា មានប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរច្រើនពាន់នាក់ បានពលីជីវិត ក្នុងពេលបំពេញកិច្ចការកសាងអាងទឹកនេះ។លោកដារ៉ូ ជាភ្ញៀវទេសចរមក ពីរាជធានីភ្នំពេញ បានបង្ហាញ ចំណាប់ អារម្មណ៍ របស់ខ្លួនថា បានជា លោកមកកំសាន្ត នៅអាងទឹក កំពីងពួយនេះ ព្រោះលោកចង់ដឹងនិងចង់ស្វែងយល់ រាល់ រមណីយដ្ឋាន ដែលមានក្នុងខេត្ត បាត់ដំបង ដូចជា អាងទឹក កំពីងពួយនេះ រីឯលោក ប៊ុន សេង ជាអនិកជន រស់នៅស្រុក បារាំងហើយ បានមកកំសាន្ត នៅទីនោះដែរបាននិយាយដោយអារម្មណ៍សប្បាយរីករាយ។ជាចុងក្រោយប្រជាពលរដ្ឋនិង អាជីវករបានសំណូមពរអោយភ្ញៀវទេសចរទាំងអស់មកកំសាន្តនៅអាងទឹកកំពីងពួយនេះ អោយបានកាន់តែច្រើនជាពិសេសមិនថាភ្ញៀវជាតិ រឺភ្ញៀវអន្តរជាតិនោះទេ ។
គួរបញ្ជាក់ដែរថា អាងទឹកកំពីងពួយ ជាប្រភពស្រោចស្រព ដល់វិស័យ កសិកម្មសំរាប់ប្រជាពលរដ្ឋ ក្នុងខេត្តបាត់ដំបង លើសពីនេះទៅទៀត អាងកំពីងពួយ បានផ្តល់ប្រយោជន៍យ៉ាងសំខាន់ ក្នុងវិស័យទេសចរណ៍ ពោលគឺបច្ចុប្បន្ននេះ អាងទឹកកំពីងពួយ បានក្លាយជារមណីយដ្ឋាន ដែលទាក់ទាញ ទេសចរណ៍ជាតិ និង អន្តរជាតិ ដើម្បីមកលំហែរកាយ យកខ្យល់អាកាស បរិសុទ្ធ ទស្សនាភ្នំ និង ងូតទឹក លេង។
ទស្សនះគួរយល់ដឹង
ហេតុអ្វីបានជាគ្រូពេទ្យភាគច្រើនគ្មានសុជីវធម៏
មិនចម្លែកសម្រាប់អ្នកដែលធ្លាប់ចូលពេទ្យរដ្ឋ នៅពេលឃើញអាកប្បកិរិយាពេទ្យធ្វើមកលើអ្នកជំងឺ និងអ្នកថែអ្នកជំងឺដោយប្រើពាក្យគំរោះគំរើយ ស្ដីថាដូចសត្វធាតុ ។ ពេទ្យដែលខ្ញុំគិតថាជាប់ចំណាត់ថ្នាក់លេខមួយខាងនេះ ប្រហែលជាពេទ្យគន្ធបុប្ផា ដែលជាពេទ្យពិនិត្យ និងព្យាបាលរោគកុមារ ។ ខ្ញុំទើបតែចូលពេទ្យនោះជាលើកទីមួយ កាលពីប៉ុន្មានថ្ងៃមុន ពេលប្អូនជីដូនមួយខ្ញុំក្ដៅខ្លួនខ្លាំង ។ ពេលចូលទៅដល់ក្នុងមន្ទីរពេទ្យ គ្រូពេទ្យបីបួនអ្នក ប្រុសម្នាក់ស្រីពីរ ឬបីនាក់, ខ្ញុំមិនចាំ, ខ្ញុំមិនទាន់បាននិយាយអី ឬអង្គុយផង ឮពេទ្យនោះស្ដីឱ្យមីងចំណាស់ម្នាក់កំពុងបីកូននឹងដៃ ដែលទំនងចាស់ជាងពេទ្យនោះ ។ ពេទ្យនិយាយកំបុតកំបុយ “ ឮថាឱ្យចេញទៅក្រៅទេ!! ម៉េចនិយាយមិនស្ដាប់គ្នាទេអ្ហី?” មីងនោះខំអង្វររលីងរលោងទឹកភ្នែក ព្រោះគាត់បារម្ភពីកូនគាត់ ពេទ្យនោះនៅតែដេញគាត់ឱ្យចេញ មីងក៏បីកូនចេញរបៀបមិនអស់ចិត្ត ។ រួចពេទ្យនោះបែរមកសួរខ្ញុំ “ ឈឺអី?… អង្គុយកៅអីមក!!” និយាយរបៀបគំរាមសួរចម្លើយអ្នកទោសយ៉ាងម៉េចមិនដឹងទេ រួចឱ្យខ្ញុំដាក់ប្អូនអង្គុយលើកៅអី គេមើលតើអង្គុយបានឬអត់ រួចថា “ កូនហ្នឹងមិនអីទេ យកទៅវិញទៅ” ខ្ញុំក៏ថា “ វាក្ដៅឡើងចង់សន្លប់ ហូរឈាមតាមច្រមុះទៀតផង” ។ ពេទ្យថា “ ហូរឈាមតាមច្រមុះមិនអីទេ យកទៅវិញ ម៉ោង២ចាំចូលមកម្ដងទៀត!” ខ្ញុំក៏អង្វរថាឱ្យជួយពិនិត្យក្មេងបន្តិចទៅ ពេទ្យគេត្អូញ “ ធុញណាស់វ៉ី! មើល៍យកថ្នាំប៉ារាឱ្យលេបមួយចំហៀងទៅ ហើយឱ្យទៅក្រៅទៅ!” ពេទ្យប្រុសនោះ ក៏យកថ្នាំបោះនៅលើតុមុខខ្ញុំ និយាយថា “ ណេះ! យកទៅលេបទៅ! លេបមួយគ្រាប់ហ្នឹងហ្មងទៅ!” រួចពេទ្យៗគេនាំគ្នាសើចគ្នាគេ ហើយដើរទៅអង្គុយធ្វើមិនដឹង ។ ខ្ញុំចាប់ក្ដៅទ្រូងភ្លាម រួចក៏បីប្អូនដើរចេញមកក្រៅវិញ និងនាំទៅពេទ្យកុមារជាតិ ។ មិនស្មានថា ពេទ្យកុមារជាតិស្រួលជាងពេទ្យគន្ធបុប្ផាសោះ ខ្ញុំចំណាយលុយ ២០០០៛ ទិញសៀវភៅចូលពិនិត្យរោគ និងចំណាយ ៦០០០៛ លើថ្លៃបើកថ្នាំ និងមិនចាំបាច់រង់ចាំយូរទៀតផង តែសេវាក៏មិនល្អខ្លាំងណាស់ណាទេ តែចាត់ទុកថាប្រសើរជាងគន្ធបុប្ផាឆ្ងាយណាស់ ។
តើអាកប្បកិរិយាបែបពេទ្យនៅគន្ធបុប្ផាបណ្ដាលមកអំពីអ្វី? មកពីចរិតរបស់ពេទ្យទាំងនោះ ឬមកពីការនៅជាមួយអ្នកជំងឺរាល់ថ្ងៃ ធ្វើឱ្យគាត់មួម៉ៅ លែងចេះនិយាយពាក្យល្អ ចេះតែពាក្យជេរ ស្ដីបន្ទោស ។ តែទោះជាយ៉ាងណា ក៏ខ្ញុំនៅតែបន្ទោសដែរ ព្រោះអាកប្បកិរិយាហ្នឹងវាជ្រុលហួសហេតុពេក ធ្វើឱ្យខ្ញុំស្អប់មុខពេទ្យហ្នឹងមែនទែន ។ ឧបមាថា ចៃដន្យពេទ្យហ្នឹងជាបងប្អូនខ្ញុំ មកលេងផ្ទះខ្ញុំអី ខ្ញុំមិនខ្លាចនឹងតោងចានបាយចេញ និងដេញមិនឱ្យស៊ីបាយនោះទេ ព្រោះវាដូចជាឆ្អែតពេញទ្រូងណាស់ ថ្ងៃនោះ ។
សម្លកកូរមានប្រភពមកពីណា?
ប្រិយមិត្តទាំងអស់ប្រាកដជាស្គាល់យ៉ាងច្បាស់ពីមុខម្ហូបខ្មែរមួយមុខ ដែលផ្សំឡើងពីបន្លែជាច្រើនប្រភេទ និងមានរសជាតិឆ្ងាញ់ពិសា និងជាមុខម្ហូបពេញនិយមក្នុងគ្រួសារខ្មែរយើង នោះគឺមុខម្ហូប “សម្លកកូរ”។ មិនត្រឹមតែចង់ភ្លក់រសជាតិម្ហូបខ្មែរនេះ តែបងប្អូនប្រហែលជាចង់ដឹងពីប្រវត្តិមុខម្ហូបមួយនេះទៀតមែនទេ?
Sabay នឹងនាំអារម្មណ៍មិត្តអ្នកអានទាំងអស់ទៅស្ដាប់រឿងដំណាលមួយពាក់ព័ន្ធនឹងសម្លកកូរខ្មែរនេះ។
[កាលនោះ មានរឿងដំណាលថា មានព្រះអង្គម្ចាស់មួយអង្គព្រះនាម គុជមនោរាជ។ ថ្ងៃមួយព្រះអង្គចង់យាងទៅប្រពាតព្រៃក៏គង់នៅលើសេះ ដើម្បីទៅបរបាញ់សត្វព្រៃកម្សាន្តហឫទ័យមួយអង្គឯងដោយពុំឲ្យនរណាម្នាក់ដឹងឡើយ។ ពេលទៅដល់ក្នុងព្រៃ ព្រះអង្គបានសព្វព្រះរាជហឫទ័យស្លុងនឹងសម្រស់ធម្មជាតិ។ ក្នុងខណៈនោះ ព្រះអង្គបានទតឃើញសត្វឈ្លូសមួយក្បាលកំពុងស៊ីស្មៅដោយឥតដឹងខ្លួន។ ព្រះអង្គចង់បញ្ចេញស្នាដៃសាកល្បង ក៏ទាញធ្នូមកបាញ់សំដៅឈ្លូសនោះ ប៉ុន្តែផ្លែព្រួញនោះរត់ទៅមិនចំគោលដៅ បែរទៅជាប់គល់ឈើទៅវិញ ហើយឈ្លូសក៏រត់គេចយ៉ាងលឿន ខណៈដែលព្រះអង្គខំប្រឹងបំផាយសេះដេញតាមកាត់វាលចូលព្រៃដោយមិនគិតពីគ្រោះថ្នាក់ឡើយ។
មិនត្រឹមតែដេញមិនទាន់សត្វនោះ ព្រះអង្គថែមទាំងអស់កម្លាំងហេវហត់ ខ្លួនប្រាណមុតបន្លា ស្នាមមែកឈើវាត់ត្រូវពេញទាំងខ្លួន និងថែមទាំងវង្វេងមិនដឹងទៅខាងណាទៀត។ ខណៈនោះ ព្រះអង្គបានទតឃើញដំបូលផ្ទះមួយនៅឆ្ងាយ ក៏ខំប្រឹងតស៊ូជិះសេះសំដៅទៅភូមិនេះ។
ដោយអស់កម្លាំងពេក ព្រះអង្គក៏សន្លប់ទ្រាប លែងដឹងខ្លួននៅលើខ្នងសេះ ឯសេះក៏ចេះតែដើរទៅមុខរហូតដល់ផ្ទះមួយនៅចុងភូមិ។ ព្រះអង្គត្រូវបានជួយសង្គ្រោះ និងស្នាក់នៅផ្ទះតូចនៃគ្រួសារមួយ មានសមាជិកបីនាក់ ឪពុកម្ដាយ និងកូនស្រីម្នាក់។ រស់នៅទីនោះ ព្រះអង្គតែងតែឃើញគ្រួសារនេះ ចម្អិនម្ហូបដដែលៗ ដែលមានដាក់បន្លែជាច្រើនមុខ ហើយព្រះអង្គនឹកងឿងឆ្ងល់ក្នុងហឫទ័យក៏សួរទៅកាន់ នាងជាកូនស្រីថា តើនេះជាអ្វី? “គឺសម្ល១០០មុខ" នាងនោះឆ្លើយ។
ងាកមកនិយាយពីព្រះបរមរាជវាំងវិញ មាតាបិតាមានកង្វល់ជាខ្លាំង ដោយបាត់ដំណឹងពីព្រះអង្គម្ចាស់ ហើយបានបញ្ជាគ្រប់ពលសេនាទាំងអស់តាមរកគ្រប់ទីកន្លែង។ គាប់ជូនពលសេនាបានប្រទះឃើញព្រះអង្គខណៈដែលទ្រង់កំពុងតែយាងកម្សាន្តជាមួយនឹងនាងក្រមុំព្រៃភ្នំនៅក្នុងចម្ការមួយ ហើយសេនាក៏បាននាំព្រះអង្គចូលរាជវាំងវិញាក្រោយពីបានស្ដាប់ដឹងដំណើររឿងទាំងអស់។
ពេលបានទៅជួបជុំព្រះមាតាបិតាវិញ អ្វីដែលធ្វើឲ្យទ្រង់នឹងរលឹកជាងគេគឺ នាងក្រមុំដែលបានស្លសម្លម្យ៉ាងមានរសជាតិឆ្ងាញ់ប្លែកមិនដែលជួប។ ព្រះអង្គម្ចាស់ បានរៀបរាប់ដំណើររឿងទាំងអស់ប្រាប់ទៅមាតាបិតា ហើយពោលដដែលៗថា "នៅថ្ងៃណាមួយទួលបង្គំនឹងនាំអ្នកទាំងអស់គ្នាឲ្យទៅភ្លក់រសជាតិសម្លនោះ ព្រោះវាមានរសជាតិឆ្ងាញ់ ហើយសោយទៅធ្វើឲ្យស្រួលខ្លួនមានសុខភាពល្អ...”
ដោយចង់បំពេញចិត្តកូន ណាក៏ចង់ដឹងថាតើសម្លនោះមានរសជាតិឆ្ងាញ់ដល់កម្រិតណាបានធ្វើឲ្យបុត្រាខ្លួនរំលឹកមិនដាច់ពីមាត់សោះនោះ ព្រះរាជាក៏បានបញ្ជាពលសេនាឲ្យរៀបចំជំនិះ យាងសំដៅទៅផ្ទះនាងនោះ។
បំពេញសំណូមពររបស់ព្រះរាជា នាងក្រមុំ រួមជាមួយឪពុកម្ដាយនិងញាតិមិត្តទាំងអស់ បានមកជុំគ្នាធ្វើសម្ល ១០០ មុខនេះថ្វាយដល់ព្រះរាជា។
សកម្មភាពនៃអ្នកចម្អិន អ្នកខ្លះរកនេះ អ្នកខ្លះរកនោះ បន្ទាប់មកនាំគ្នាផ្សែផ្សំបន្លែ គ្រឿងនិងកូរចូលគ្នា មើលទៅពិតជាស័ក្ដិសមនឹងឈ្មោះនេះណាស់។ ពេលនោះ ព្រះរាជាពិតជាទប់ហឫទ័យមិនបាន ក៏សុំភ្លក់សាកមើល "ឆ្ងាញ់មែន! តែដូចជាខ្វះអ្វីម្យ៉ាង...”។ ព្រះរាជាមានបន្ទូលក្រោយភ្លក់។ ពេលនោះស្រាប់តែព្រះអង្គ ងាកទៅឃើញអង្ករលីងនៅក្បែរនោះ ក៏បង់ចូលទៅក្នុងខ្ទះសម្ល ហើយភ្លក់មើលម្ដងទៀតហើយលាន់មាត់ថា "ឆ្ងាញ់ណាស់ៗ!"។
នឹកមិនអស់ចិត្តនឹងឈ្មោះសម្លនេះ ដោយសារព្រះអង្គទតឃើញសកម្មភាពនៃអ្នកចម្អិនកូររហូតនោះ ព្រះរាជាក៏មានបន្ទូលទៀត "សម្លនេះ ឃើញតែកូរ បើដូរឈ្មោះទៅជាសម្លកកូរទើបត្រូវជាង"។ ពេលនោះ អ្នកស្រុកទាំងអស់នៅទីនោះក៏បានស្រែកហ៊ោគាំទ្រនឹងឈ្មោះថ្មីនៃមុខម្ហូបខ្មែរមួយនេះ។
ព្រះអង្គមានក្ដីសោមនស្សជាខ្លាំងដែលបានស្គាល់ ជួយផ្សំគ្រឿងនិងថែមទាំងបានដូរឈ្មោះសម្លដែលមានរសជាតិឆ្ងាញ់របស់ខ្មែរមួយមុខនេះ ហើយចាប់ពីពេលនោះមក សម្លកកូរកាន់តែនិយមចម្អិនជាលំដាប់នៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងប្រទេសកម្ពុជារហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ។]
យ៉ាងម៉េចដែរក្រោយពីបានស្ដាប់រឿងដំណាលទាក់ទងនឹងមុខម្ហូបសម្លកកូរខ្មែរ។ គេសង្កេតឃើញថា សម្លមួយមុខនេះមានដើមកំណើតពីអ្នករស់នៅតាមព្រៃដាច់ស្រយាលដែលមានការច្នៃប្រឌិតក្នុងការផ្សំបន្លែដែលមានមកចម្អិនធ្វើជាម្ហូបទទួលទានប្រចាំថ្ងៃប្រកបដោយរសជាតិឆ្ងាញ់ពិសា។ យ៉ាងណាមិញ ដោយសារខ្មែរមានវប្បធម៌ចេះជួយគ្នា ចេះចែករំលែកគ្នាទើបបានធ្វើឲ្យមុខម្ហូបខ្មែរមួយនេះកាន់តែត្រូវបានគេស្គាល់ និងនិយមធ្វើតៗគ្នារហូតដល់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។
ប្រវត្តិនៃរឿងដំណាលទាក់ទងនឹង “សម្ល១០០មុខ ឬសម្លកកូរ ” នេះត្រូវបានផ្ដល់ដោយលោក អ៊ាន សុធាវី អនុប្រធាននាយកដ្ឋានអភិវឌ្ឍវប្បធម៌នៃក្រសួងវប្បធម៌៕
នំបញ្ចុក នៅតែពេញនិយមសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ
Sabay នឹងនាំអារម្មណ៍មិត្តអ្នកអានទាំងអស់ទៅស្ដាប់រឿងដំណាលមួយពាក់ព័ន្ធនឹងសម្លកកូរខ្មែរនេះ។
មិនត្រឹមតែដេញមិនទាន់សត្វនោះ ព្រះអង្គថែមទាំងអស់កម្លាំងហេវហត់ ខ្លួនប្រាណមុតបន្លា ស្នាមមែកឈើវាត់ត្រូវពេញទាំងខ្លួន និងថែមទាំងវង្វេងមិនដឹងទៅខាងណាទៀត។ ខណៈនោះ ព្រះអង្គបានទតឃើញដំបូលផ្ទះមួយនៅឆ្ងាយ ក៏ខំប្រឹងតស៊ូជិះសេះសំដៅទៅភូមិនេះ។ដោយអស់កម្លាំងពេក ព្រះអង្គក៏សន្លប់ទ្រាប លែងដឹងខ្លួននៅលើខ្នងសេះ ឯសេះក៏ចេះតែដើរទៅមុខរហូតដល់ផ្ទះមួយនៅចុងភូមិ។ ព្រះអង្គត្រូវបានជួយសង្គ្រោះ និងស្នាក់នៅផ្ទះតូចនៃគ្រួសារមួយ មានសមាជិកបីនាក់ ឪពុកម្ដាយ និងកូនស្រីម្នាក់។ រស់នៅទីនោះ ព្រះអង្គតែងតែឃើញគ្រួសារនេះ ចម្អិនម្ហូបដដែលៗ ដែលមានដាក់បន្លែជាច្រើនមុខ ហើយព្រះអង្គនឹកងឿងឆ្ងល់ក្នុងហឫទ័យក៏សួរទៅកាន់ នាងជាកូនស្រីថា តើនេះជាអ្វី? “គឺសម្ល១០០មុខ" នាងនោះឆ្លើយ។
ងាកមកនិយាយពីព្រះបរមរាជវាំងវិញ មាតាបិតាមានកង្វល់ជាខ្លាំង ដោយបាត់ដំណឹងពីព្រះអង្គម្ចាស់ ហើយបានបញ្ជាគ្រប់ពលសេនាទាំងអស់តាមរកគ្រប់ទីកន្លែង។ គាប់ជូនពលសេនាបានប្រទះឃើញព្រះអង្គខណៈដែលទ្រង់កំពុងតែយាងកម្សាន្តជាមួយនឹងនាងក្រមុំព្រៃភ្នំនៅក្នុងចម្ការមួយ ហើយសេនាក៏បាននាំព្រះអង្គចូលរាជវាំងវិញាក្រោយពីបានស្ដាប់ដឹងដំណើររឿងទាំងអស់។
ពេលបានទៅជួបជុំព្រះមាតាបិតាវិញ អ្វីដែលធ្វើឲ្យទ្រង់នឹងរលឹកជាងគេគឺ នាងក្រមុំដែលបានស្លសម្លម្យ៉ាងមានរសជាតិឆ្ងាញ់ប្លែកមិនដែលជួប។ ព្រះអង្គម្ចាស់ បានរៀបរាប់ដំណើររឿងទាំងអស់ប្រាប់ទៅមាតាបិតា ហើយពោលដដែលៗថា "នៅថ្ងៃណាមួយទួលបង្គំនឹងនាំអ្នកទាំងអស់គ្នាឲ្យទៅភ្លក់រសជាតិសម្លនោះ ព្រោះវាមានរសជាតិឆ្ងាញ់ ហើយសោយទៅធ្វើឲ្យស្រួលខ្លួនមានសុខភាពល្អ...”
ដោយចង់បំពេញចិត្តកូន ណាក៏ចង់ដឹងថាតើសម្លនោះមានរសជាតិឆ្ងាញ់ដល់កម្រិតណាបានធ្វើឲ្យបុត្រាខ្លួនរំលឹកមិនដាច់ពីមាត់សោះនោះ ព្រះរាជាក៏បានបញ្ជាពលសេនាឲ្យរៀបចំជំនិះ យាងសំដៅទៅផ្ទះនាងនោះ។
បំពេញសំណូមពររបស់ព្រះរាជា នាងក្រមុំ រួមជាមួយឪពុកម្ដាយនិងញាតិមិត្តទាំងអស់ បានមកជុំគ្នាធ្វើសម្ល ១០០ មុខនេះថ្វាយដល់ព្រះរាជា។
សកម្មភាពនៃអ្នកចម្អិន អ្នកខ្លះរកនេះ អ្នកខ្លះរកនោះ បន្ទាប់មកនាំគ្នាផ្សែផ្សំបន្លែ គ្រឿងនិងកូរចូលគ្នា មើលទៅពិតជាស័ក្ដិសមនឹងឈ្មោះនេះណាស់។ ពេលនោះ ព្រះរាជាពិតជាទប់ហឫទ័យមិនបាន ក៏សុំភ្លក់សាកមើល "ឆ្ងាញ់មែន! តែដូចជាខ្វះអ្វីម្យ៉ាង...”។ ព្រះរាជាមានបន្ទូលក្រោយភ្លក់។ ពេលនោះស្រាប់តែព្រះអង្គ ងាកទៅឃើញអង្ករលីងនៅក្បែរនោះ ក៏បង់ចូលទៅក្នុងខ្ទះសម្ល ហើយភ្លក់មើលម្ដងទៀតហើយលាន់មាត់ថា "ឆ្ងាញ់ណាស់ៗ!"។
នឹកមិនអស់ចិត្តនឹងឈ្មោះសម្លនេះ ដោយសារព្រះអង្គទតឃើញសកម្មភាពនៃអ្នកចម្អិនកូររហូតនោះ ព្រះរាជាក៏មានបន្ទូលទៀត "សម្លនេះ ឃើញតែកូរ បើដូរឈ្មោះទៅជាសម្លកកូរទើបត្រូវជាង"។ ពេលនោះ អ្នកស្រុកទាំងអស់នៅទីនោះក៏បានស្រែកហ៊ោគាំទ្រនឹងឈ្មោះថ្មីនៃមុខម្ហូបខ្មែរមួយនេះ។
ព្រះអង្គមានក្ដីសោមនស្សជាខ្លាំងដែលបានស្គាល់ ជួយផ្សំគ្រឿងនិងថែមទាំងបានដូរឈ្មោះសម្លដែលមានរសជាតិឆ្ងាញ់របស់ខ្មែរមួយមុខនេះ ហើយចាប់ពីពេលនោះមក សម្លកកូរកាន់តែនិយមចម្អិនជាលំដាប់នៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងប្រទេសកម្ពុជារហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ។]
លោកអ៊ាន សុធាវី អនុប្រធាននាយកដ្ឋានអភិវឌ្ឍវប្បធម៌
ប្រវត្តិនៃរឿងដំណាលទាក់ទងនឹង “សម្ល១០០មុខ ឬសម្លកកូរ ” នេះត្រូវបានផ្ដល់ដោយលោក អ៊ាន សុធាវី អនុប្រធាននាយកដ្ឋានអភិវឌ្ឍវប្បធម៌នៃក្រសួងវប្បធម៌៕
“នំបញ្ចុក” គឺជាមុខម្ហូបមួយប្រភេទដែលប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរនិយមចូលចិត្ត កើតឡើងពីការរួមផ្សំអំពីភោគផល មានសម្បូរហូរហៀរនៅក្នុងប្រទេសពិតៗ សម្រាប់ជាម្ហូបអាហារគ្រាន់សម្រាប់បំពេញក្រពះផង និងមាននៅក្នុងពិធីជប់លៀងផ្សេងៗផងនៅ ក្នុងសង្គមខ្មែរនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។ ជាទូទៅ នំបញ្ចុកមានជីវជាតិសំខាន់ច្រើនយ៉ាង ដោយសារគ្រឿងផ្សំផ្សេងៗដទៃទៀតដូចជា៖ មានទឹកសម្ល និងរបោយបន្លែ ទៅតាមចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ និងតាមតំបន់នីមួយៗ។
នំបញ្ចុកក៏បានវិវត្ត តួនាទីយ៉ាងសំខាន់ខ្លាំងឡើងថែមទៀត ទៅតាមចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ប្រជាជាតិ ដែលវាសឹងតែជាចំណីពេលព្រឹក ពេលរសៀល ពេលល្ងាច ឬប្រើជំនួសបាយម្ដងម្កាលថែមទៀតផង។ ដោយសារមានសារៈសំខាន់ដូចនេះហើយ ទើបនំបញ្ចុកក៏បានក្លាយជាមុខរបរមួយដ៏ប្រសើរប្រចាំជីវភាពគ្រួសាររបស់ប្រជាជនខ្មែរយើង។
អ្នកស្រីស៊ីភេន ជាអ្នកលក់នំបញ្ចុក ដោយគាត់ដើរលក់នៅម្ដុំរង្វង់ផ្សារដើមថ្កូវ និយាយថា “ខ្ញុំលក់នំបញ្ចុកនេះអស់រយៈពេល៨ឆ្នាំមកហើយ ហើយខ្ញុំលក់នំបញ្ចុកតែសម្លប្រហើរប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកស្រីស៊ីភេន ដែលមានស្រុកកំណើតនៅស្រុកកំពតបាននិយាយថា នំបញ្ចុកសម្លប្រហើរនេះ មានពីរប្រភេទ ទឹកសម្លពណ៌ស និងទឹកសម្លពណ៌លឿង។ អ្នកស្រីបានបញ្ជាក់ថា សម្លពណ៌លឿងភាគច្រើនបងប្អូនប្រជាពលរដ្ឋនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញនិយមហូបខ្លាំងណាស់ ដែលសម្លលឿងនេះ គេលាយរមៀតបន្តិច និងដាក់ដូង។ ប៉ុន្តែ បើនៅខេត្តកំពតឯណោះវិញ គេនិយមញុំានំបញ្ចុកសម្លពណ៌ស ដែលមានលាយខ្ជាយ តែមិនមានដាក់ដូងនោះទេ។
កញ្ញាឆវី ជាបុគ្គលិករបស់អង្គការអ៊ីលឹម ដែលមានទីតាំងម្ដុំផ្សារដើមថ្កូវ និយាយដែរថា “ខ្ញុំចូលចិត្តញុំានំបញ្ចុកស្ទើរជារៀងរាល់ព្រឹក នៅពេលមានអ្នកលក់នំបញ្ចុករែកកាត់កន្លែងខ្ញុំធ្វើការ”។ ឆវី និយាយថា បានជានាងចូលចិត្តញុំានំបញ្ចុក ដោយសារនំបញ្ចុកជារបស់ខ្មែរ ខ្ញុំចង់លើកតម្កើងម្ហូបខ្មែរផង និងវាមានរស់ជាតិឆ្ងាញ់ ដោយសារទឹកសម្ល និងមានបន្លែ។
អ្នកស្រីស៊ីភេនបានបញ្ជាក់ថា “ក្រៅពីរបរនំបញ្ចុកនេះ ខ្ញុំមិនចេះធ្វើអ្វីនោះទេ វាជារបរមួយតាំងពីដូនតាទៅហើយ”។
សម្លប្រហើរនំបញ្ចុក មានគ្រឿងផ្សំដូចជា៖ ត្រីឆ្អើរ ឬសាច់ត្រីស្រស់ស្ងោរឆ្អិន ប្រហុក ស្លឹកគ្រៃ ខ្ទឹមស ខ្ជាយ រមៀត អំបិលនិងស្ករ។
វិធីស្ល
១. ត្រីឆ្អើរ ឬត្រីស្ងោរ បេះយកសាច់ឲ្យល្អិតៗ។
២. ស្លឹកគ្រៃហាន់ល្អិតៗបុកឲ្យម៉ត់ ដាក់ខ្ទឹមស ខ្ជាយ រមៀត បុកលាយជាមួយគ្នា។
៣.យកសាច់ត្រីដែលបេះរួចមកបុកលាយជាមួយគ្រឿង។
៤. ដាំទឹកឲ្យពុះ ជ្រុំប្រហុក រួចបង់សាច់ត្រី ដែលបុកលាយជាមួយគ្រឿង។
៥. ដាំ២-៣អំពុះទើបបង់អំបិល ស្ករ ភ្លក់តាមការចូលចិត្តជាការស្រេច។
អ្នកស្រីស៊ីភេន ជាអ្នកលក់នំបញ្ចុក ដោយគាត់ដើរលក់នៅម្ដុំរង្វង់ផ្សារដើមថ្កូវ និយាយថា “ខ្ញុំលក់នំបញ្ចុកនេះអស់រយៈពេល៨ឆ្នាំមកហើយ ហើយខ្ញុំលក់នំបញ្ចុកតែសម្លប្រហើរប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកស្រីស៊ីភេន ដែលមានស្រុកកំណើតនៅស្រុកកំពតបាននិយាយថា នំបញ្ចុកសម្លប្រហើរនេះ មានពីរប្រភេទ ទឹកសម្លពណ៌ស និងទឹកសម្លពណ៌លឿង។ អ្នកស្រីបានបញ្ជាក់ថា សម្លពណ៌លឿងភាគច្រើនបងប្អូនប្រជាពលរដ្ឋនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញនិយមហូបខ្លាំងណាស់ ដែលសម្លលឿងនេះ គេលាយរមៀតបន្តិច និងដាក់ដូង។ ប៉ុន្តែ បើនៅខេត្តកំពតឯណោះវិញ គេនិយមញុំានំបញ្ចុកសម្លពណ៌ស ដែលមានលាយខ្ជាយ តែមិនមានដាក់ដូងនោះទេ។
អ្នកស្រីបានបញ្ជាក់ថា ប្រជាពលរដ្ឋគ្រប់ស្រទាប់វណ្ណៈ គឺនិយមចូលចិត្តនំបញ្ចុកគាត់ណាស់ ទាំងកម្មករ បុគ្គលិកក្រុមហ៊ុន និងអ្នកមាននៅតាមផ្ទះវីឡាក៏មានដែរ។ អ្នកស្រីក៏បានបញ្ចាក់ថា នំបញ្ចុក១ចាន តម្លៃត្រឹមតែ១៥០០រៀល ហើយក្នុង១ថ្ងៃ អ្នកស្រីអាចរកប្រាក់ចំណូលបាន២ម៉ឺនទៅ៣ម៉ឺនរៀលគ្រាន់បានចិញ្ចឹមជីវិត និងបង់ថ្លៃជួលផ្ទះគេដែរ។
កញ្ញាកក្កដា សិស្សនៅវិទ្យាល័យព្រះយុគន្ធរ បាននិយាយថា “យូរៗម្ដងខ្ញុំញុំានំបញ្ចុក ខ្ញុំគិតថា វាពិតជាឆ្ងាញ់ណាស់ ហើយវាថែមទាំងអាចសន្សំលុយកាក់បានថែមទៀតផង មានន័យថា វាថោកហ្នឹងណា”។ កញ្ញាក៏បានលើកដែរថា នំបញ្ចុកក្រៅពីមានទឹកសម្លដែលមានឱជារស គឺវាមានគ្រឿងផ្សំច្រើន ដូចជាបន្លែ គ្រប់មុខ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកញុំា អាចញុំាបានយ៉ាងងាយ ហើយបន្លែជួយដល់សារពាង្គកាយថែមទៀតផង។កញ្ញាឆវី ជាបុគ្គលិករបស់អង្គការអ៊ីលឹម ដែលមានទីតាំងម្ដុំផ្សារដើមថ្កូវ និយាយដែរថា “ខ្ញុំចូលចិត្តញុំានំបញ្ចុកស្ទើរជារៀងរាល់ព្រឹក នៅពេលមានអ្នកលក់នំបញ្ចុករែកកាត់កន្លែងខ្ញុំធ្វើការ”។ ឆវី និយាយថា បានជានាងចូលចិត្តញុំានំបញ្ចុក ដោយសារនំបញ្ចុកជារបស់ខ្មែរ ខ្ញុំចង់លើកតម្កើងម្ហូបខ្មែរផង និងវាមានរស់ជាតិឆ្ងាញ់ ដោយសារទឹកសម្ល និងមានបន្លែ។
អ្នកស្រីស៊ីភេនបានបញ្ជាក់ថា “ក្រៅពីរបរនំបញ្ចុកនេះ ខ្ញុំមិនចេះធ្វើអ្វីនោះទេ វាជារបរមួយតាំងពីដូនតាទៅហើយ”។
សម្លប្រហើរនំបញ្ចុក មានគ្រឿងផ្សំដូចជា៖ ត្រីឆ្អើរ ឬសាច់ត្រីស្រស់ស្ងោរឆ្អិន ប្រហុក ស្លឹកគ្រៃ ខ្ទឹមស ខ្ជាយ រមៀត អំបិលនិងស្ករ។
វិធីស្ល
១. ត្រីឆ្អើរ ឬត្រីស្ងោរ បេះយកសាច់ឲ្យល្អិតៗ។
២. ស្លឹកគ្រៃហាន់ល្អិតៗបុកឲ្យម៉ត់ ដាក់ខ្ទឹមស ខ្ជាយ រមៀត បុកលាយជាមួយគ្នា។
៣.យកសាច់ត្រីដែលបេះរួចមកបុកលាយជាមួយគ្រឿង។
៤. ដាំទឹកឲ្យពុះ ជ្រុំប្រហុក រួចបង់សាច់ត្រី ដែលបុកលាយជាមួយគ្រឿង។
៥. ដាំ២-៣អំពុះទើបបង់អំបិល ស្ករ ភ្លក់តាមការចូលចិត្តជាការស្រេច។
១១ចំណុចបុរសចង់ដឹងពីនារី
តើអ្នកដឹងទេអ្វីដែលបុរសចាប់អារម្មណ៍មើលនារីដំបូងបំផុតនោះ? បើអ្នកដឹងមុនវាជារឿងល្អបំផុតជួយឲ្យអ្នកឆាប់ទទួលបានភាពទាក់ទាញពីបុរស។ បុរសតែងចាប់អារម្មណ៍លើនារីត្រង់ចំណុចផ្សេងគ្នា តែខាងក្រោមនេះជាចំណុចរួមដែលបុរសទូទៅអាចនឹងសម្លឹងមកអ្នក។
១. សក់ដ៏គួរឲ្យទាក់ទាញរបស់អ្នក
ជាធម្មតាពេលបុរសសម្លឹងមើលនារី ភ្នែករបស់គាត់តែងបាញ់ចំមុខរបស់នាង ចង់ដឹងថានាងស្អាតឬអត់? តែបន្ទាប់មកគាត់នឹងក្រឡេកឆ្វាចទៅមើលសក់របស់នាង។ បុរសមួយចំនួនយល់ថាសក់អាចឆ្លុះបញ្ចាំងពីសម្រស់និងចរិតរបស់នារី។ ដូច្នេះត្រូវច្បាស់ថាសក់របស់អ្នកមានពន្លឺ រស់រវើកនិងមានក្លិនក្រអូប។ ទោះជាអ្នករវល់មិនបានទៅធ្វើម៉ូដ តែយ៉ាងហោចណាស់ត្រូវច្បាស់ថាវាស្អាតនិងមានរបៀប។
២. ស្ទិលឈរ
ឈរបញ្ឈរក្បាលត្រង់និងត្រង់ខ្លួនជាសញ្ញាមួយបង្ហាញពីទំនុកចិត្តនិងភាពសិចស៊ី។ ដូច្នេះត្រូវព្យាយាមឈរឲ្យបានត្រង់ខ្លួននិងប្រយ័ត្នប្រយែងចំពោះកាយវិការដៃជើង ជាពិសេសកុំឈរហែកជើងឲ្យសោះ។
៣. មិត្តរបស់អ្នក
វាជារឿងដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលដែលមិត្តភ័ក្ដិអាចជះឥទ្ធិពលដល់អ្នកដែរនោះ។អ្នកធ្លាប់លឺពាក្យមួយឃ្លាថាត្រីមួយកន្ត្រកបើស្អុយមួយគឺស្អុយទាំងអស់ទេ? បើមិត្តរបស់អ្នកមានចរិតមិនសមរម្យ មាត់លឺៗ មិនចេះអៀនខ្មាស និងប្រើពាក្យមិនគួរគប្បីនោះ ក្រុមបុរសនឹងវាយតម្លៃថាអ្នកក៏ជាមនុស្សបែបនឹងដែរទោះជាអ្នកគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងណាក៏ដោយ។
៤. បបូរមាត់
ការថើបគឺជាឱសថស័ក្ដិសិទ្ធិព្យាបាលជំងឺតានតឹងអារម្មណ៍ ហើយអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញថា មនុស្សភាគច្រើនបានចំណាយពេលប្រហែលជា២០១៦០នាទីទៅលើការថើបក្នុងមួយឆាកជីវិត។ ដូច្នេះគ្មានអ្វីត្រូវឆ្ងល់នោះទេដែលបុរសចាប់អារម្មណ៍លើបបូរមាត់របស់អ្នកនោះ ព្រោះគាត់ចង់ដឹងថាវាទន់ឬរលោង? ពណ៌ក្រហមឬស៊ីជម្ពូ? មានពន្លឺនិងអាចថើបបានទេ?
៥.ពេលអ្នករាំ
នារីដែលរាំបានល្អបង្ហាញពីលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យមួយចំនួនដូចជា នាងមានជំនឿចិត្តលើស្បែកស្អាតរបស់នាង នាងដឹងពីរបៀបធ្វើឲ្យសប្បាយ និងមិនបារម្ភពីចលនាសុដន់របស់ខ្លួន។
៦.អ្វីដែលអ្នកយកតាមខ្លួន
ជឿទេថា កាបូបដៃ ទូរស័ព្ទនិងរបស់ផ្សេងទៀតអាចបង្ហាញពីអាកប្បកិរិយារបស់អ្នកបាន។ យើងអាចនិយាយបានថា នារីដែលកាន់កាបូបធំគឺពោរពេញដោយគ្រឿងសំអាង ហើយនារីដែលកាន់សៀវភៅជាមនុស្សដែលស្រលាញ់ការសិក្សា។
៧. ស្នាមញញឹម
បុរសពិតជាចាប់អារម្មណ៍នឹងស្នាមញញឹមរបស់នារីព្រោះជាទូទៅពួកគេចង់ដឹងថា តើនារីម្នាក់នោះញញឹមដោយស្មោះឬធ្វើជាញញឹម។ ដូច្នេះត្រូវរៀបចំស្នាមញញឹមឲ្យបានល្អ ច្បាស់ថាធ្មេញរបស់អ្នកស្អាតគ្មានអ្វីជាប់ដែលធ្វើឲ្យខូចសោភ័ណភាពឡើយ។
៨. កែងស្បែកជើង
កែងស្បែកជើងខ្ពស់ជាចំណុចដែលបុរសចាប់អារម្មណ៍មួយដែរ ព្រោះវាបង្ហាញពីភាពសិចស៊ី រឹងមាំនិងអង់អាច។ យកល្អស្បែកជើងរបស់អ្នកគួរតែមានទាំងកែងខ្ពស់និងទាប តែយ៉ាងហោចណាស់ពាក់កែងខ្ពស់ឲ្យបាន២ដងក្នុងមួយសប្ដាហ៍។
៩.របៀបដែលអ្នកសំញែង
ការបង្ហាញពីចំណុចអង់អាចជាអ្វីដែលបុរសចាប់អារម្មណ៍បំផុត។ វាជាការពិតដែលដំណើរដើរដ៏មានទំនុកចិត្តរបស់អ្នកនឹងធ្វើឲ្យបុរសសម្លឹងមិនហ៊ានព្រិចភ្នែក។ តែមិនចាំបាច់ដើរដូចមនុស្សក្រអឺតក្រទមឬដូចអ្នកបង្ហាញម៉ូដនោះទេ។
១០. អត្តចរិត
ប្រហែលនេះជាចំណុចសំខាន់បំផុតដែលបុរសត្រូវគិត។ នារីដែលស្អាតតែមានចរិតមិនល្អគឺមិនមែនជាអ្វីដែលបុរសត្រូវការនោះទេ។ គ្មានបុរសណាម្នាក់ចង់ធ្វើបាបខ្លួនទ្រាំនឹងចរិតមិនល្អរបស់អ្នកនោះទេ។
ប្រសិនបើអ្នកលើសទម្ងន់មានន័យថាអ្នកមានកាឡូរីច្រើនជាងរាងកាយត្រូវការ។ ការស្តុកទុកកាឡូរីច្រើននឹងជំរុញឲ្យអ្នកធាត់យ៉ាងរហ័ស។ គ្រប់សកម្មភាពនៃរាងកាយអ្នក ដូចជាការដើរ ដកដង្ហើម និងធ្វើការ គឺសុទ្ធតែត្រូវការថាមពល តែមិនអាចលើសកំណត់បានទេ។
១. បើចង់ស្រកទម្ងន់ ចាំបាច់ត្រូវប្ដូរទម្លាប់ញ៉ាំរបស់អ្នក ដោយជ្រើសរើសនូវអាហារណាដែលមានកាឡូរីតិចបំផុត។
២. ហាត់ប្រាណឲ្យបានទៀងទាត់។ ដើរ១ម៉ោងក្នុង១ថ្ងៃ អាចជួយឲ្យអ្នកស្រក៣០០ក្រាមក្នុងមួយសប្ដាហ៍។ ការហាត់ប្រាណនិងបន្ថយការញ៉ាំជាវិធីសាស្ត្រល្អបំផុតក្នុងសម្រកទម្ងន់។
៣. ញ៉ាំទឹក២ឬ៣លីត្រក្នុង១ថ្ងៃ។ ជាពិសេសញ៉ាំបន្លែ ផ្លែឈើឲ្យបានច្រើន។
៤. ញ៉ាំកាហ្វេឬតែ កុំដាក់ស្ករ។
៥. កុំរំលងការញ៉ាំអាហារពេលព្រឹក។ ម្យ៉ាងទៀតគួរតែញ៉ាំតិចៗច្រើនដង ប្រសើរជាងញ៉ាំតិចដងច្រើនៗ។
៦. ផឹកទឹក១កែវ មុនពេលនិងក្រោយពេលអាហារ។
១. សក់ដ៏គួរឲ្យទាក់ទាញរបស់អ្នក
ជាធម្មតាពេលបុរសសម្លឹងមើលនារី ភ្នែករបស់គាត់តែងបាញ់ចំមុខរបស់នាង ចង់ដឹងថានាងស្អាតឬអត់? តែបន្ទាប់មកគាត់នឹងក្រឡេកឆ្វាចទៅមើលសក់របស់នាង។ បុរសមួយចំនួនយល់ថាសក់អាចឆ្លុះបញ្ចាំងពីសម្រស់និងចរិតរបស់នារី។ ដូច្នេះត្រូវច្បាស់ថាសក់របស់អ្នកមានពន្លឺ រស់រវើកនិងមានក្លិនក្រអូប។ ទោះជាអ្នករវល់មិនបានទៅធ្វើម៉ូដ តែយ៉ាងហោចណាស់ត្រូវច្បាស់ថាវាស្អាតនិងមានរបៀប។
ឈរបញ្ឈរក្បាលត្រង់និងត្រង់ខ្លួនជាសញ្ញាមួយបង្ហាញពីទំនុកចិត្តនិងភាពសិចស៊ី។ ដូច្នេះត្រូវព្យាយាមឈរឲ្យបានត្រង់ខ្លួននិងប្រយ័ត្នប្រយែងចំពោះកាយវិការដៃជើង ជាពិសេសកុំឈរហែកជើងឲ្យសោះ។
វាជារឿងដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលដែលមិត្តភ័ក្ដិអាចជះឥទ្ធិពលដល់អ្នកដែរនោះ។អ្នកធ្លាប់លឺពាក្យមួយឃ្លាថាត្រីមួយកន្ត្រកបើស្អុយមួយគឺស្អុយទាំងអស់ទេ? បើមិត្តរបស់អ្នកមានចរិតមិនសមរម្យ មាត់លឺៗ មិនចេះអៀនខ្មាស និងប្រើពាក្យមិនគួរគប្បីនោះ ក្រុមបុរសនឹងវាយតម្លៃថាអ្នកក៏ជាមនុស្សបែបនឹងដែរទោះជាអ្នកគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងណាក៏ដោយ។
ការថើបគឺជាឱសថស័ក្ដិសិទ្ធិព្យាបាលជំងឺតានតឹងអារម្មណ៍ ហើយអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញថា មនុស្សភាគច្រើនបានចំណាយពេលប្រហែលជា២០១៦០នាទីទៅលើការថើបក្នុងមួយឆាកជីវិត។ ដូច្នេះគ្មានអ្វីត្រូវឆ្ងល់នោះទេដែលបុរសចាប់អារម្មណ៍លើបបូរមាត់របស់អ្នកនោះ ព្រោះគាត់ចង់ដឹងថាវាទន់ឬរលោង? ពណ៌ក្រហមឬស៊ីជម្ពូ? មានពន្លឺនិងអាចថើបបានទេ?
នារីដែលរាំបានល្អបង្ហាញពីលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យមួយចំនួនដូចជា នាងមានជំនឿចិត្តលើស្បែកស្អាតរបស់នាង នាងដឹងពីរបៀបធ្វើឲ្យសប្បាយ និងមិនបារម្ភពីចលនាសុដន់របស់ខ្លួន។
ជឿទេថា កាបូបដៃ ទូរស័ព្ទនិងរបស់ផ្សេងទៀតអាចបង្ហាញពីអាកប្បកិរិយារបស់អ្នកបាន។ យើងអាចនិយាយបានថា នារីដែលកាន់កាបូបធំគឺពោរពេញដោយគ្រឿងសំអាង ហើយនារីដែលកាន់សៀវភៅជាមនុស្សដែលស្រលាញ់ការសិក្សា។
បុរសពិតជាចាប់អារម្មណ៍នឹងស្នាមញញឹមរបស់នារីព្រោះជាទូទៅពួកគេចង់ដឹងថា តើនារីម្នាក់នោះញញឹមដោយស្មោះឬធ្វើជាញញឹម។ ដូច្នេះត្រូវរៀបចំស្នាមញញឹមឲ្យបានល្អ ច្បាស់ថាធ្មេញរបស់អ្នកស្អាតគ្មានអ្វីជាប់ដែលធ្វើឲ្យខូចសោភ័ណភាពឡើយ។
កែងស្បែកជើងខ្ពស់ជាចំណុចដែលបុរសចាប់អារម្មណ៍មួយដែរ ព្រោះវាបង្ហាញពីភាពសិចស៊ី រឹងមាំនិងអង់អាច។ យកល្អស្បែកជើងរបស់អ្នកគួរតែមានទាំងកែងខ្ពស់និងទាប តែយ៉ាងហោចណាស់ពាក់កែងខ្ពស់ឲ្យបាន២ដងក្នុងមួយសប្ដាហ៍។
ការបង្ហាញពីចំណុចអង់អាចជាអ្វីដែលបុរសចាប់អារម្មណ៍បំផុត។ វាជាការពិតដែលដំណើរដើរដ៏មានទំនុកចិត្តរបស់អ្នកនឹងធ្វើឲ្យបុរសសម្លឹងមិនហ៊ានព្រិចភ្នែក។ តែមិនចាំបាច់ដើរដូចមនុស្សក្រអឺតក្រទមឬដូចអ្នកបង្ហាញម៉ូដនោះទេ។
ប្រហែលនេះជាចំណុចសំខាន់បំផុតដែលបុរសត្រូវគិត។ នារីដែលស្អាតតែមានចរិតមិនល្អគឺមិនមែនជាអ្វីដែលបុរសត្រូវការនោះទេ។ គ្មានបុរសណាម្នាក់ចង់ធ្វើបាបខ្លួនទ្រាំនឹងចរិតមិនល្អរបស់អ្នកនោះទេ។
១១. សុដន់និងត្រគាក
នេះជាចំណុចក្ដៅគគុកដែលបុរសចង់ដឹងទាក់ទងទៅនឹងទំហំ រូបរាងនិងភាពស្វាហាប់។ ដូច្នេះនារីកុំព្រងើយត្រង់ចំណុចនេះឲ្យសោះ កែខៃយ៉ាងណាឲ្យបានប្រសើរហើយអាវក្នុងក៏មានប្រយោជន៍សម្បើមដែរសម្រាប់អ្នក។
នេះជាចំណុចក្ដៅគគុកដែលបុរសចង់ដឹងទាក់ទងទៅនឹងទំហំ រូបរាងនិងភាពស្វាហាប់។ ដូច្នេះនារីកុំព្រងើយត្រង់ចំណុចនេះឲ្យសោះ កែខៃយ៉ាងណាឲ្យបានប្រសើរហើយអាវក្នុងក៏មានប្រយោជន៍សម្បើមដែរសម្រាប់អ្នក។
ធាត់មិនមែនជាបញ្ហាទៀតទេ!
ប្រសិនបើអ្នកលើសទម្ងន់មានន័យថាអ្នកមានកាឡូរីច្រើនជាងរាងកាយត្រូវការ។ ការស្តុកទុកកាឡូរីច្រើននឹងជំរុញឲ្យអ្នកធាត់យ៉ាងរហ័ស។ គ្រប់សកម្មភាពនៃរាងកាយអ្នក ដូចជាការដើរ ដកដង្ហើម និងធ្វើការ គឺសុទ្ធតែត្រូវការថាមពល តែមិនអាចលើសកំណត់បានទេ។១. បើចង់ស្រកទម្ងន់ ចាំបាច់ត្រូវប្ដូរទម្លាប់ញ៉ាំរបស់អ្នក ដោយជ្រើសរើសនូវអាហារណាដែលមានកាឡូរីតិចបំផុត។
២. ហាត់ប្រាណឲ្យបានទៀងទាត់។ ដើរ១ម៉ោងក្នុង១ថ្ងៃ អាចជួយឲ្យអ្នកស្រក៣០០ក្រាមក្នុងមួយសប្ដាហ៍។ ការហាត់ប្រាណនិងបន្ថយការញ៉ាំជាវិធីសាស្ត្រល្អបំផុតក្នុងសម្រកទម្ងន់។
៣. ញ៉ាំទឹក២ឬ៣លីត្រក្នុង១ថ្ងៃ។ ជាពិសេសញ៉ាំបន្លែ ផ្លែឈើឲ្យបានច្រើន។
៤. ញ៉ាំកាហ្វេឬតែ កុំដាក់ស្ករ។
៥. កុំរំលងការញ៉ាំអាហារពេលព្រឹក។ ម្យ៉ាងទៀតគួរតែញ៉ាំតិចៗច្រើនដង ប្រសើរជាងញ៉ាំតិចដងច្រើនៗ។
៦. ផឹកទឹក១កែវ មុនពេលនិងក្រោយពេលអាហារ។
ថែរក្សាស្បែកជាប្រចាំ?
ផ្ទៃមុខគឺជាផ្នែកសំខាន់នៃរាងកាយ និងជាចំណុចគួរបារម្ភបំផុតសម្រាប់យើងគ្រប់គ្នា។ បើចង់បានស្បែកដែលស្រស់ស្អាត ទាក់ទាញ និងគ្មានទាស់នោះទាមទារការយកចិត្តទុកដាក់ជាប្រចាំ។ មិនមែនជាកិច្ចការងាយស្រួលទេមែនទេ? សូមងាកមកស្ដាប់អ្នកជំនាញមួយចំនួនដែល Sabay បានដកស្រង់មកជូនមិត្តអ្នកអានទាក់ទងនឹងការថែរក្សាស្បែកមុខនេះឯង។
លាងសំអាតមុខអ្នក ៖ ធ្វើតាមវិធីដែលសមស្របដើម្បីកម្ចាត់ធូលីដីចេញពីស្បែកព្រមទាំងដើម្បីទុកផ្លូវឲ្យសារធាតុចិញ្ចឹមស្បែកបានជ្រាបចូល ដោយវិធី៖
ដំបូងលាងមុខអ្នកដោយទឹកស្អាតធម្មតា រួចទើបប្រើម្រាមដៃលាប សារធាតុលាងសំអាត(cleanser) ទុកចោលប្រមាណ ៣០វិនាទី។
លាងជម្រះដោយទឹកឲ្យអស់សារធាតុនោះ
ជ្រើសរើសកន្សែងជូតដែលទន់ ជូនថ្នម ដើម្បីរក្សាភាពទន់ល្មើយនិងសំណើម
ផ្ដល់សំណើមឲ្យស្បែក៖ មានសារសំខាន់ណាស់ ជាពិសេសសម្រាប់អ្នកដែលមានស្បែកមុខស្ងួត ហើយអាចវិវត្តតួនាទីការពារស្បែក កាត់បន្ថយភាពគគ្រើមលើស្បែក និងមើលទៅស្រស់ថ្លាបានមួយកម្រិត។ តែកុំភ្លេចណា! ប្រសិនបើអ្នកគិតថាស្បែកអ្នកត្រូវការសំណើម សូមកុំភ្លេច ប្រុងប្រយ័ត្នបំផុតក្នុងការជ្រើសយកសារជាតិបន្ទន់ និងផ្ដល់សំណើមឲ្យបានសមស្រប ត្រូវនឹងប្រភេទស្បែកអ្នក…។ បើមិនដូចនោះទេវានឹងបំផ្លាញស្បែកអ្នកទៅវិញមិនខាន។
ការការពារកម្ដៅថ្ងៃ៖ គ្រប់គ្នាសុទ្ធតែទទួលថាកម្ដៅថ្ងៃនេះហើយដែលកំពុងបំផ្លាញស្បែកអ្នករាល់ថ្ងៃ ដែលអាចធ្វើឲ្យស្បែកឡើងជ្រីវជ្រួញ ចាស់ជាងវ័យ និងរហូតអាចក្លាយជាមហារីកទៀត។ ដូចនេះចាំបាច់ដូចគ្នា ដែលគួរមានរបាំងការពារកាំរស្មី UV នៃព្រះអាទិត្យ ដែលអាចជា
ឡេ ក្រែម ជែល ឬស្ព្រាយ៍ សម្រាប់លាប ឬបាញ់លើផ្ទៃមុខអ្នក
salve ឬស្ទិក ដែលអាចលាបលើបបូរមាត់ ច្រមុះ និងត្របកភ្នែក
សារធាតុជួយផ្ដល់សំណើមស្បែក ដែលមានក្នុងកូនកន្សែងត្រជាក់ជូតមុខអ្នក
វ៉ែនតាការពារពន្លឺថ្ងៃ
កញ្ចក់ការពារ និងទប់កម្ដៅថ្ងៃដែលអាចដាក់ភ្ជាប់បង្អួចឡាន បន្ទប់ ឬការិយាល័យ កុំឲ្យចូលមកដល់ស្បែកមុខអ្នក។
លាងសំអាតមុខអ្នក ៖ ធ្វើតាមវិធីដែលសមស្របដើម្បីកម្ចាត់ធូលីដីចេញពីស្បែកព្រមទាំងដើម្បីទុកផ្លូវឲ្យសារធាតុចិញ្ចឹមស្បែកបានជ្រាបចូល ដោយវិធី៖
ដំបូងលាងមុខអ្នកដោយទឹកស្អាតធម្មតា រួចទើបប្រើម្រាមដៃលាប សារធាតុលាងសំអាត(cleanser) ទុកចោលប្រមាណ ៣០វិនាទី។
លាងជម្រះដោយទឹកឲ្យអស់សារធាតុនោះ
ជ្រើសរើសកន្សែងជូតដែលទន់ ជូនថ្នម ដើម្បីរក្សាភាពទន់ល្មើយនិងសំណើម
ផ្ដល់សំណើមឲ្យស្បែក៖ មានសារសំខាន់ណាស់ ជាពិសេសសម្រាប់អ្នកដែលមានស្បែកមុខស្ងួត ហើយអាចវិវត្តតួនាទីការពារស្បែក កាត់បន្ថយភាពគគ្រើមលើស្បែក និងមើលទៅស្រស់ថ្លាបានមួយកម្រិត។ តែកុំភ្លេចណា! ប្រសិនបើអ្នកគិតថាស្បែកអ្នកត្រូវការសំណើម សូមកុំភ្លេច ប្រុងប្រយ័ត្នបំផុតក្នុងការជ្រើសយកសារជាតិបន្ទន់ និងផ្ដល់សំណើមឲ្យបានសមស្រប ត្រូវនឹងប្រភេទស្បែកអ្នក…។ បើមិនដូចនោះទេវានឹងបំផ្លាញស្បែកអ្នកទៅវិញមិនខាន។
ការការពារកម្ដៅថ្ងៃ៖ គ្រប់គ្នាសុទ្ធតែទទួលថាកម្ដៅថ្ងៃនេះហើយដែលកំពុងបំផ្លាញស្បែកអ្នករាល់ថ្ងៃ ដែលអាចធ្វើឲ្យស្បែកឡើងជ្រីវជ្រួញ ចាស់ជាងវ័យ និងរហូតអាចក្លាយជាមហារីកទៀត។ ដូចនេះចាំបាច់ដូចគ្នា ដែលគួរមានរបាំងការពារកាំរស្មី UV នៃព្រះអាទិត្យ ដែលអាចជា
ឡេ ក្រែម ជែល ឬស្ព្រាយ៍ សម្រាប់លាប ឬបាញ់លើផ្ទៃមុខអ្នក
salve ឬស្ទិក ដែលអាចលាបលើបបូរមាត់ ច្រមុះ និងត្របកភ្នែក
សារធាតុជួយផ្ដល់សំណើមស្បែក ដែលមានក្នុងកូនកន្សែងត្រជាក់ជូតមុខអ្នក
វ៉ែនតាការពារពន្លឺថ្ងៃ
កញ្ចក់ការពារ និងទប់កម្ដៅថ្ងៃដែលអាចដាក់ភ្ជាប់បង្អួចឡាន បន្ទប់ ឬការិយាល័យ កុំឲ្យចូលមកដល់ស្បែកមុខអ្នក។
អ្វីខ្លះដែលជាសត្រូវនឹងនារី?
សម្រាប់រូបរាងខាងក្រៅ៖
១ ស្បែកស្ងួតគ្មានសំណើម។
២ ភ្នែកកករល្អក់និងរូងជ្រៅដោយសារគេងមិនគ្រប់។
៣ មានក្លិនខ្លួនមិនល្អ។
៤ សក់អស់ភាពជាធម្មជាតិ។
៦ បបូរមាត់ប្រេះ។
៧ ក្រចកដៃជើងកខ្វក់មិនបានសម្អាត
៨ កែសម្ផស្សដល់ថ្នាក់ដូចតុក្កតាជ័រ។
ឥរិយាបថក្នុងសង្គម៖
១ គិតតែពីខ្លួនឯង អាត្មានិយម។
២ តែងខ្លួនមិនគិតពីស្ថានភាពរស់នៅពិតនិងបរិយាកាសជុំវិញខ្លួន។
៣ មិនដែលចង់ទទួលភារៈជាម្តាយ(បំបៅកូន)។
៤ រលាស់សក់មិនប៉ះពាល់កិច្ចការផ្សេងៗ។
៥ ដើរលេងមិនខ្វល់ពីសុវត្ថិភាព។
៦ និយាយស្តីអាសគ្រាម។
៧ គំរោះគំរើយពេក និងមាយាជ្រុល។
៨ ឆាប់យំសូម្បីតែរឿងតិចតួច។
៩ មិនមាន ជំនាញ និង រង់ចាំតែ ពឹងផ្អែក លើទេវបុត្រសេះស។
បើអ្នកមានចំនុចទំាងប៉ុន្មានខាងលើនេះ ចូរកុំឆ្ងល់អោយសោះថាហេតុអីក៏គ្មានបុរសណាចង់រួមជីវិតពិតប្រាកដជាមួយអ្នករឺក៏មិនចម្លែកទេដែលមានជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍បរាជ័យនោះ។
១ ស្បែកស្ងួតគ្មានសំណើម។
២ ភ្នែកកករល្អក់និងរូងជ្រៅដោយសារគេងមិនគ្រប់។
៣ មានក្លិនខ្លួនមិនល្អ។៤ សក់អស់ភាពជាធម្មជាតិ។
៦ បបូរមាត់ប្រេះ។
៧ ក្រចកដៃជើងកខ្វក់មិនបានសម្អាត
៨ កែសម្ផស្សដល់ថ្នាក់ដូចតុក្កតាជ័រ។
ឥរិយាបថក្នុងសង្គម៖
១ គិតតែពីខ្លួនឯង អាត្មានិយម។
២ តែងខ្លួនមិនគិតពីស្ថានភាពរស់នៅពិតនិងបរិយាកាសជុំវិញខ្លួន។
៣ មិនដែលចង់ទទួលភារៈជាម្តាយ(បំបៅកូន)។៤ រលាស់សក់មិនប៉ះពាល់កិច្ចការផ្សេងៗ។៥ ដើរលេងមិនខ្វល់ពីសុវត្ថិភាព។
៦ និយាយស្តីអាសគ្រាម។
៧ គំរោះគំរើយពេក និងមាយាជ្រុល។
៨ ឆាប់យំសូម្បីតែរឿងតិចតួច។
៩ មិនមាន ជំនាញ និង រង់ចាំតែ ពឹងផ្អែក លើទេវបុត្រសេះស។
បើអ្នកមានចំនុចទំាងប៉ុន្មានខាងលើនេះ ចូរកុំឆ្ងល់អោយសោះថាហេតុអីក៏គ្មានបុរសណាចង់រួមជីវិតពិតប្រាកដជាមួយអ្នករឺក៏មិនចម្លែកទេដែលមានជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍បរាជ័យនោះ។
